گاهی شادی گاهی غم

اهل همین کوچه ی بن بست کناری

که تو از پنجره اش پای به قلب من دیوانه نهادی

تو کجا؟

کوچه کجا؟

پنجره باز کجا؟

من کجا؟

عشق کجا؟

طاقت اغاز کجا؟

تو به لبخند و نگاهی...منه دلداده به اهی

بنشستیم،تو در قلب و من خسته به چاهی

گنه از کیست؟

از ان پنجره ی باز؟

از ان لحظه ی اغاز؟

از ان چشم گنه کار؟

از ان لحظه دیدار؟

کاش میشد گنه پنجره و لحظه و چشمت

همه بر دوش بگیرم

جای ان یک شب مهتاب،تو را تنگ در اغوش بگیرم

(عاااااااشق این شعرم.منو یاد رمانی که عاشقشم میندازه

"باور افتاب"از خانم فهیمه رحیمی)خییییییلی رمان قشنگیه♥